بُگـــذار زمــانـــه از حِـسـادت بتـركَــد
انــگشتــــان ِ مَـــن
چـقــدر بــِه انگــشتـان ِ تــو مي آينــد!!!

شـب شده، من نميخوابم امـّـا، خانه مـان كاملاً غرق خواب است

ســاعت روي تختـم دُرست اسـت، تيك تاك دل مـن خــراب است

شـب شده، مـن ولــي توي فكــرم؛ فكر درهــاي بازي كه بستم

شـب شده، منتهـا خسته از شـب؛ پـاشــدم در اتاقــم نشستم

پيش چشمـان خـواب متكّـا؛ غصه هــاي خـودم را شمـردم

دردهـــاي دل كوچكــم را؛   مـن به دسـت متكّـا سپـردم

او ولي، پنبه در گوش خــود داشت؛ دردهاي دلــم را نفهميد

هيــچ اشكالي اصــلاً ندارد؛ لااقل او به حرفـــم نخنديـــد

اي خدا!!! چشمهاي متكا؛ مثل شب هــاي ديگر خسيس است

چشمهــاي من خسته اما؛ پــُر شد از حرفهـايي كه خيس است!!!